Nasz organizm do właściwego funkcjonowania potrzebuje określonych substancji odżywczych w odpowiednim stężeniu. Stężenie to jest zależne od tego, czy chorujemy, czy jesteśmy zdrowi. W pierwszym przypadku jego powrót do pierwotnego stanu (lub dopasowanie go do aktualnych potrzeb pacjenta) jest konieczne dla polepszenia jego samopoczucia i wspomagania leczenia. Gałąź medycyny koncentrująca się na takich działaniach to medycyna ortomolekularna. Na czym jednak one polegają? Co konkretnie określa się tym mianem?
Historia medycyny ortomolekularnej
Podstaw medycyny ortomolekularnej należy szukać w pracach dwukrotnego laureata Nagrody Nobla, doktora Linusa Paulinga. Na bazie swoich badań, naukowiec doszedł do wniosku, że w organizmie chorych zmienia się poziom kluczowych dla jego funkcjonowania substancji. Według Paulinga, by wrócić do pełni zdrowia pacjent musi uzupełnić te braki. Medycyna ortomolekularna skupia się na badaniu oddziaływania na siebie poszczególnych substancji odżywczych oraz ich znaczenia dla naszego zdrowia, a także sposobie ich przyswajania przez organizm.
Medycyna ortomolekularna – najważniejsze substancje
Które jednak substancje są z punktu widzenia medycyny ortomolekularnej podstawowe? Oczywiście te, które mają kluczowe znaczenie dla właściwego funkcjonowania naszego organizmu. Są to przede wszystkim witaminy, pierwiastki śladowe, minerały zdrowe tłuszcze, wszelkiego rodzaju substancje dostarczane wraz z pokarmami roślinnymi, złożone węglowodany, aminokwasy, pro i prebiotyki oraz enzymy proteolityczne. Spośród tych składników pokarmowych najważniejsze są te, których organizm człowieka nie syntetyzuje sam.